নিজান বনত

গীত নিজান বনত মনে মনে উচুপা কিয় তুমি সপোন ভাগে বুলি অভিমানী হিয়াৰে কিনো পাবা কোৱা পাবা মাথো মৰুভূমিৰ নিৰ্জনতা মৰমৰ ফুলেৰে সজোৱা জীৱন তাতেই যে আছে মনৰ শান্তিবন সুখৰ মুকুতাবোৰ হাত পাতি লোৱা ভালপোৱাবোৰ ওঁঠতে ৰাখা নিজান বনত মনে মনে উচুপা কিয় তুমি সপোন ভাগে বুলি ফুলৰো পাহি সৰে নীৰৱে পাতো সৰে তথাপি জীৱনে হাঁহে তথাপি জীৱনে হাঁহে জীৱন জীয়াৰ মন্ত্ৰ গুজি ল'বা হৃদয়তে নিজান বনত মনে মনে উচুপা কিয় তুমি সপোন ভাগে বুলি ৷৷

Type a message...

এন্ধাৰ চোতালতে তিৰবিৰাই জোনাকী পৰুৱা

গীত1 এন্ধাৰ চোতালতে তিৰবিৰাই জোনাকী পৰুৱা মনৰে কথাটি ওঁঠতে ৰাখিছা কিয় মধুসনা হাচনাহানা জোপাই তোমাৰে বাতৰি কয় মোৰ মন আজি মৌপিয়া কিয় হয় সোনাৰু ফুলিছে হিয়াৰে কোণত মৰমৰ সাতসৰী আজি মোৰ দেহত তোমাৰ বাবেই আছো যে ৰয় তোমাৰ বাবেই আছো যে ৰয় আহিবা তুমি জোনাকী বাটেৰে বাটটি ভৰিব ফুলৰ শোভাৰে মন হ'ব পুলকিত মনৰ চেতাৰখনিত বাজিব গুণ গুণ সুৰৰ মূৰ্চ্ছনা জোনাকত আঙুলি তিয়াই লিখিম কবিতাৰ ব্যঞ্জনা এন্ধাৰ চোতালত তিৰবিৰাই জোনাকী পৰুৱা মনৰে কথাটি ওঁঠতে ৰাখিছা কিয় মধুসনা