“অভিমান”

“অভিমান”

হৃদয়ৰ পুতলীজনীক একাষে ৰাখি

ব্যস্ত আছিলোঁ কামত

কামৰ বোজা এনেকৈ বাঢ়িছিল যে

সময় দিবলৈ সময় নাছিল মোৰ হাতত

অভিমানৰ ৰং সানি তাই মোৰ কাষলৈ আহিল

তাইৰ দুচকুত আবদাৰ সনা দুটোপাল অশ্ৰু

কালিৰ পৰা মই তাইৰ অভিমান ভঙাত ব্যস্ত৷