"আজাৰ নিজাৰ পৰা শূণ্যতা"
জোনাক ফুলা ঘৰটোত
এতিয়া আজাৰ নিজাৰ পৰা শূণ্যতা
জোনাক ফুলা ঘৰটোত
এতিয়া আজাৰ নিজাৰ পৰা শূণ্যতা
যেন পঢিবলৈ থাকি যোৱা
এখন মহাকাব্যৰ শেষৰ দুখিলা পাত
এখন মহাকাব্যৰ শেষৰ দুখিলা পাত
মনত পৰে তোমালৈ
চঞ্চলা চপলা এটি জুৰিৰ দৰে আছিলা তুমি
তোমালোকৰ ঘৰৰ
খেৰৰ চালত উঠা মেকুৰীটোৰ স'তে
আমি যে খেলিছিলোঁ
তোমালোকৰ ঘৰৰ
খেৰৰ চালত উঠা মেকুৰীটোৰ স'তে
আমি যে খেলিছিলোঁ
মেকুৰী ভাল পাবলৈ তুমিয়েই মোক শিকাইছিলা!!!
মৌনতাৰ কবিতা হৈ তুমি এদিন ডাৱৰৰ সিপাৰে গুচি গ'লাগৈ
বৈ অহা চকুৰ লোটক গোট মৰা
তোমাৰ মাৰ চকুৱে
তোমাক বিচাৰি
উদং পথাৰখনত বহি ৰৈছিল
তোমাৰ মাৰ চকুৱে
তোমাক বিচাৰি
উদং পথাৰখনত বহি ৰৈছিল
আৰু এদিন
তোমাৰ মাও গুচি গ'ল তোমাৰ কাষলৈ
তোমাৰ মাও গুচি গ'ল তোমাৰ কাষলৈ
জন্ম - মৃত্যুৰ চিৰন্তন সত্যক দোহাৰি
ভৰপুৰ ঘৰখনৰ এজন এজনকৈ সকলো গ'লগৈ তোমাৰ কাষলৈ
ভৰপুৰ ঘৰখনৰ এজন এজনকৈ সকলো গ'লগৈ তোমাৰ কাষলৈ
তোমালোকৰ ঘৰৰ চোতালত এতিয়া
এটি ৰৈ যোৱা কবিতা
গুমগুমায় থাকে
দেহিঐ - শূণ্যতা৷
এটি ৰৈ যোৱা কবিতা
গুমগুমায় থাকে
দেহিঐ - শূণ্যতা৷
No comments:
Post a Comment