"অজয়-বিজয়"(কাহিনী)

"অজয়-বিজয়"(কাহিনী)

অজয় আৰু বিজয় দুজন বন্ধু আছিল৷ দুয়ো এদিন ব্যৱসায় কৰিবলৈ দূৰ চহৰলৈ ওলাল৷ অজয়ৰ ওচৰত বহুত টকা-পইচা আছিল৷ চহৰলৈ বুলি গৈ থাকোঁতে বিজয়ৰ মনত খেলালে যে যদি অজয়ক মাৰি পেলোৱা হয় তেন্তে তেওঁ টকা পইচা খিনি হাত কৰি অকলেই ধনী হ'ব পাৰিব৷ সেইমতে বিজয়ে অজয়ক চল কৰি ৰাস্তাতে মাৰি পেলালে৷ এই দৃশ্য এজনী বুঢী মানুহে দেখি আছিল৷ তাই দৃশ্যটো চাই চকুলোহে টুকিলে কিন্তু সহায় বিচাৰি চিঞৰ বাখৰ কৰিব নোৱাৰিলে৷ বিজয়ে বুঢীজনীক দেখা পাই তাইকো মাৰি পেলালে৷

বিজয় এদিন ধনী হৈ ঘৰলৈ উভতিল৷ গাঁৱত গৈ তেওঁ বিয়া পাতিলে আৰু পুনৰ চহৰলৈ পত্নী সহ উভতিল৷ কিছুবছৰৰ পিছত তেওঁলোকৰ এটা পুত্ৰসন্তান হ'ল৷ ল'ৰাটো লাহে লাহে ডাঙৰ হৈ আহিল৷ ব্যৱসায় বিজয়ৰ ভালদৰেই চলি আছিল৷ কিন্তু সিহঁতৰ সন্তানৰ নানাধৰণৰ বেমাৰ হ'বলৈ ধৰিলে৷ পুত্ৰৰ চিকিৎসাৰ বাবে লাগি থাকোঁতে বিজয়ে ব্যৱসায়ত মন দিব নোৱাৰা হ'ল আৰু ব্যৱসায় পৰি আহিল৷লাহে লাহে পুত্ৰৰ চিকিৎসাত ইমানেই টকা খৰচ হ'ল যে বিজয় পুনৰ দুখীয়া হৈ পৰিল৷
এদিন বিজয়ে সপোনত দেখিলে -- আকাশৰ পৰা এজন দেৱদূত আহি তেওঁক কৈছে --" বিজয়, তোমাৰ পুত্ৰই তোমাৰ সেই বন্ধুজন যাক তুমি হত্যা কৰিছিলা আৰু সেই বুঢীগৰাকীয়েই তোমাৰ পত্নী যি গৰাকীয়ে মাথো দৃশ্যটো দেখি চকুলো টুকিছিল আৰু আজিও পুত্ৰৰ অসুখত চকুলো টুকিছে৷"