দুটি দৃশ্যপট

দুটি দৃশ্যপট

(১)

“টানিষ্কাৰ দিনপঞ্জী”

টানিষ্কাই হোৱাটচাপৰ ৰেকৰ্ডিং অপচনত বুঢ়া আঙুলিৰে হেঁচি ধৰি পাৰ্থিৱক ফুচফুচাই ক’লে--
:আই লাভ ইউ….শুই যোৱা জান
:আই লাভ ইউ টু দেহা ….শুই যোৱা –সিফালৰ পৰা পাৰ্থিৱৰ মেচেজ আহিল৷
টানিষ্কাই সেউজীয়া ঘাঁহ-বন,নদীৰ পাৰ,পাহাৰ আদিত পাৰ্থিৱৰ স’তে নাচি থকা সপোন দেখি দেখি টোপনিত ঢলি পৰিল৷

কলেজ বন্ধ৷ৰাতি দেৰিলৈকে পঢ়ি থকা বুলি ভবা টানিষ্কাৰ মাকে টানিষ্কাক ৰাতিপুৱা সোনকালে নজগালে আৰু তাই এঙামুৰি এটা দি এঘাৰ বজাত বিচনাৰ পৰা উঠিল৷উঠিয়েই গাৰুৰ তলত থোৱা এন্ড্ৰইড স্মাৰ্ট ফোনটো হাতত তুলি লৈ হোৱাটচাপ খুলিলে আৰু পাৰ্থিৱলৈ মেচেজ দিলে –
:জান,উঠিলানে?
নাই,পাৰ্থিৱে মবাইল ডাটা অনেই কৰা নাই…তাৰমানে সি উঠাই নাই….তাৰপিছত তাই ইনা,মীনা,টিনা,অংশু সকলোলৈ হোৱাটচাপত গুড মৰ্ণিং দিবলৈ লাগি গ’ল৷বিশজন বন্ধু-বান্ধৱী আৰু দহটা গোটলৈ দিনটো শুভ হোৱাৰ শুভ-বাৰ্তা পঠিয়াই উঠি থাওকতে ফেচবুকটোও চাই ল’লে৷আগদিনা আপল’ড কৰা “ৰসে চৌ চৌ” ৰেষ্টুৰেন্টত পাৰ্থিৱৰ স’তে চেল্ফি তুলা ফটোখনৰ লাইক কিমানটা পালে আৰু কোনে কোনে লাইক দিলে সকলোবোৰ চাই মেলি স্মাৰ্ট ফোনটো চাৰ্জত দি তাই শোৱা কোঠাৰ পৰা ওলাই গৈ মুখত ব্ৰাছ ভৰালে৷ঘপাঘপ দাঁত ব্ৰাছ কৰি ঘুট ঘুট কৈ পানী এগিলাছ খাই পুনৰ চাৰ্জত দিয়া ফোনটোৰ ওচৰ পালেহি৷পাৰ্থিৱে মেচেজ পঢ়িলেনে নাই চালে!!নীলা ৰঙৰ ৰাইট চিন দুটা দেখি তাইৰ মুখখন উজ্বলি উঠিল৷
:মাজনী,গাখীৰ গিলাচ খাই লোৱা – মাকে চিঞৰিলে
:অঁ গৈছোঁ মা….এইবুলি কৈ ফোন টিপি টিপি তাই ডাইনিং টেবুলত বহিল৷
পাৰ্থিৱে চোন মেচেজ দিয়া নাই! কপাল থুপ খালে তাইৰ!হুঁহ!আজি দিম মজা!—ভাবিলে তাই
ফোনটোত চকু থৈ থৈয়েই তাই গাখীৰ গিলাচ খাই শেষ কৰিলে৷তাৰপিছত ফোনটো পুনৰ চাৰ্জত দি গা ধুবৰ বাবে বাথৰূমত সোমাল৷গা ধুই উঠি কাপোৰ কেইটা চাদত মেলি পুনৰ আহি ফোনটো টিপিলেহি—পাৰ্থিৱৰ ফোন-মেচেজ আহিছে নেকি চালে৷
:দেহা,দুই বজাত ওলাই আহিবা…ৰসে চৌ চৌত বহি কথা পাতিম৷আই লাভ ইউ দেহা …মই ৰৈ থাকিম দেই৷
পাৰ্থিৱৰ মেচেজৰ উত্তৰ লিখিলে তাই—
:k
:খং কৰিছা নেকি দেহা..কে বুলি লিখিলা যে?তুমি খং উঠিলেই বেয়া মাতষাৰ মাতা নহয়!!খং নকৰিবা প্লীজ… ---- পাৰ্থিৱৰ পৰা মেচেজ আহিল৷
:কে মানে অ’কে -- গাঁৱলীয়া ভূত মিষ্টাৰ পাৰ্থিৱ বৰুৱা…তুমি যে এতিয়াও মডাৰ্ণ হ’বই পৰা নাই৷--- টানিষ্কাই পাৰ্থিৱৰ মেচেজৰ উত্তৰ দিলে৷

:হাই, তোমাৰ ডিপিখন যে ইম্মান ধুনীয়া লাগিছে! –টিনাৰ মেচেজ আহিল টানিষ্কালৈ
:Tysm --টানিষ্কাই লিখিলে৷

তাৰপিছত ভাত-পানী খাই স্কুটিখন লৈ দুই বজাত টানিষ্কা ওলাই গ’ল৷ওলাই যাওঁতে মাকে তাইক গধূলি বিয়া এখন খাবলৈ যাব লাগিব বাবে সোনকালে আহিবলৈ তাগিদা দিলে৷
“অক্কে মাম্মী” বুলি কৈ টানিষ্কাই স্কুটি লৈ মাকৰ চকুৰ পৰা নেদেখা হ’ল৷

গধূলি মাকৰ স’তে টানিষ্কা বিয়া ঘৰ পালেগৈ৷কইনাই লগৰ বান্ধৱীবোৰৰ স’তে,পৰিয়ালৰ লোকৰ স’তে চেল্ফি তোলাত ব্যস্ত৷টানিষ্কাৰো মনটো উচপিচাই থাকিল কেতিয়াকৈ কইনাৰ স’তে চেল্ফি এখন তুলি ফেচবুকত আৰু হোৱাটচাপত পঠাব পাৰে!! অৱশেষত কোনোবা এপাকত মাকৰ কাষৰ পৰা উঠি গৈ মুখখন জোঙা কৰি কইনাৰ স’তে চেল্ফি এখন তুলি ল’লে তাই৷চেল্ফিখন তুলি আহিয়েই মাকৰ কাষত বহি পাৰ্থিৱলৈ ফটোখন পঠালে আৰু মেচেজ লিখিলে –
:মোক কেনে দেখিছা জান?
:ৱাও!মোৰ বিশ্বসুন্দৰীজনী!তামাম লাগিছে তোমাক
টানিষ্কাই পাৰ্থিৱক চুমা ইম’জি কেইটামান দি স্মাৰ্টফোনটো সামৰি থ’লে৷
বিয়াঘৰৰ পৰা উভতি আহি থাকোঁতে টানিষ্কা বিয়াঘৰত তোলা ফটোবোৰ ফেচবুকত আপল’ড কৰাত ব্যস্ত হৈ পৰিল৷
:থ’চোন তোৰ ফোনডাল৷কেতিয়াবা মন যাব থেকেচি ভাঙি পেলাম – মাকে বিৰক্তিৰে কৈ উঠিল
মাকৰ বিৰক্তি ভৰা মুখখন দেখি তাই ফোনটো বেগৰ ভিতৰত ভৰাই থ’লে আৰু মাকক সাৱটি ধৰি চুমা এটা খাই দিলে যাতে মাকৰ খং নিমিষতে অন্তৰ্ধান হয়৷

ৰাতি শুবলৈ লৈ টানিষ্কাই হোৱাটচাপৰ ৰেকৰ্ডিং অপচনত বুঢ়া আঙুলিৰে হেঁচি ধৰি পাৰ্থিৱক ফুচফুচাই ক’লে--
:আই লাভ ইউ….শুই যোৱা জান
:আই লাভ ইউ টু দেহা ….শুই যোৱা –সিফালৰ পৰা পাৰ্থিৱৰ মেচেজ আহিল৷
টানিষ্কাই সেউজীয়া ঘাঁহ-বন,নদীৰ পাৰ,পাহাৰ আদিত পাৰ্থিৱৰ স’তে নাচি থকা সপোন দেখি দেখি টোপনিত ঢলি পৰিল৷

(২)

“টানিষ্কাৰ অভিমান”
অৱশেষত টানিষ্কাৰ বিয়াখন পাৰ্থিৱৰ লগতে হ’লগৈ৷টানিষ্কা-পাৰ্থিৱ মানে জান-দেহাৰ মৰমবোৰ বিয়াৰ দুবছৰৰলৈকে ভালদৰেই বৰ্তি থাকিল৷লাহে লাহে টানিষ্কাই মন কৰিলে পাৰ্থিৱে দেখোন সিহঁতৰ জীৱনৰ স্পেচিয়েল দিনবোৰ মনত নাৰাখে৷নিজৰ জন্মদিনটো বাদেই টানিষ্কাৰ জন্মদিনটোও মনত পেলাই নিদিলে মনতেই নপৰে তাৰ৷সেয়েহে প্ৰতিটো জন্মদিন,বিবাহ-বাৰ্ষিকীত টানিষ্কাৰ মুখখন এপাচি হৈ থকা হ’ল৷তথাপিও পাৰ্থিৱৰ পৰা মৰম-আদৰ পোৱা হেঁপাহবোৰ টানিষ্কাৰ নকমিল৷

পাৰ্থিৱে অফিচলৈ যোৱাৰ সময়ত পাৰ্থিৱৰ চোলাৰ বুটামকেইটা তাইয়েই লগাই দিয়ে আৰু মনে মনে আশা কৰি থাকে পাৰ্থিৱে তাইক মৰমতে গালতে টপককৈ চুমা এটা দিব৷পিছে তেনেধৰণৰ ৰোমান্টিক একো নহয়৷পাৰ্থিৱে তাইৰ মুখলৈ চাই মিচিক কৈ হাঁহি এটা মাৰি অফিচলৈ যাবলৈ বুলি গাড়ী ষ্টাৰ্ট দিয়ে৷তাই বাৰাণ্ডাৰ পৰা পাৰ্থিৱৰ চকুলৈ চাই ৰয়৷সেইসময়তে সিহঁত দুটাৰ মাজত বনকৰা ছোৱালী ৰেবা আহি থিয় হয়হি৷
“এই আকৰীজনী আঁতৰ!!” –টানিষ্কাই মনতে ভুৰভুৰাই৷পাৰ্থিৱে মূৰটো সামান্য বেকা কৰি টানিষ্কাক হাতেৰে বাই দি অফিচলৈ ৰাওনা হয়৷পাৰ্থিৱ যোৱাৰ পিছত তাইৰ মুখখন ওন্দোলা মেঘৰ দৰে হয়৷পাৰ্থিৱে তাইক আগৰদৰে মৰম নকৰে,আগৰদৰে দেহা বুলিও নামাতে –এইকথা ভাৱি হুমুনিয়াহ কাঢ়ে তাই৷ক্ৰমশ অভিমানৰ পাহাৰ বাঢ়ে৷

:মোৰ ফালে পিঠি দি কিয় শোৱা আজিকালি?পিঠি দি শুলে মোৰ অকলে শুই থকা যেন লাগে৷ –পাৰ্থিৱে ৰাতি টানিষ্কাক সুধে
:হুঁহ! – মুখখন বেকা কৰি টানিষ্কাই সামান্য গা টো লৰচৰ কৰে৷
:মই কিবা জগৰ লগালো নেকি?মইচোন নিজেই গম নাপাওঁ – পাৰ্থিৱে কয়
:কি জগৰ লগাই আছা নিজক এবাৰ সুধা –এইবুলি কৈ টানিষ্কাই খঙত গাৰুটো জোৰকৈ সাৱটি ধৰে৷
:তোমাৰ মহিমা তুমিহে জানা –এইবুলি কৈ পাৰ্থিৱেও টানিষ্কাৰ ফালে পিঠিটো দি শুই যায়৷

অভিমানৰ পাহাৰ গঢ়াই গঢ়াই টানিষ্কা-পাৰ্থিৱৰ সংসাৰখন চলি থাকে৷আৰু দুদিনৰ পাছতে সিহঁতৰ তিনিবছৰীয়া বিবাহ-বাৰ্ষিকী৷টানিষ্কাই ভাবি আছে বিবাহ-বাৰ্ষিকীৰ দিনা পুৱাই মন্দিৰ যাব৷ কেকৰ অৰ্ডাৰ দিব৷গধূলীলৈ ওচৰ-চুবুৰীয়াক মাতি কেক কাটি এসাজ খোৱাব৷
বিবাহ-বাৰ্ষিকীৰ আগদিনা দেওবাৰ পৰিল৷পাৰ্থিৱে হঠাতে টানিষ্কাক ক’লে—
:“আজি মন্দিৰৰ পৰা আহোঁগৈ ব’লা৷”
:আজি কিয় যোৱা?কাইলৈ যাম আকৌ!—টানিষ্কাই কঁপাল থুপাই কৈ উঠিল৷
:কাইলৈ অফিচ আছে,ক’তনো সময় পাম!দেখিছাই দেখোন মোৰ ককালৰ বিষ৷সেয়ে সময় পাওঁতেই মন্দিৰত চাকি এগছ দি আহোঁ বুলি ভাবিছোঁ – পাৰ্থিৱে কৈ উঠিল
টানিষ্কাই পাৰ্থিৱৰ কথাত পাক্কা গম পালে সি যে বিবাহ-বাৰ্ষিকীৰ তাৰিখ পাহৰি আছে৷প্ৰচণ্ড অভিমানত টানিষ্কাৰ খংটো উঠি আহিল৷
:মন্দিৰলৈ তুমিয়েই যোৱা৷মই নাযাওঁ –টানিষ্কাই কঠিন সুৰত কৈ উঠিল
:তুমি সদায় সদায় ইমান খেং খেং কিয় কৰি থাকা? এনেই নকয় –বিয়াৰ পিছত ঘৈণীজনী সূৰ্যমুখী তাৰপিছত চন্দ্ৰমুখী আৰু শেষত জ্বালামুখীলৈ ৰূপান্তৰ হয় বুলি!তুমিয়েই এটা উদাহৰণ৷—পাৰ্থিৱে উষ্মাৰে কৈ উঠে৷
:জ্বালামুখী কোনে কৰে?তোমালোকৰ দৰে হাজবেণ্ড বোৰেই কৰে৷—এইবুলি কৈ উচাট মাৰি টানিষ্কা আঁতৰি যায়৷

অৱশেষত পাৰ্থিৱে অকলেই মন্দিৰ যাবলৈ ওলাল৷পাৰ্থিৱ যোৱাৰ পিছত টানিষ্কাই টিভিৰ সন্মূখত বহি হাতত ৰিমটটো লৈ টিভিৰ চেনেলবোৰ সলাই থাকিল এনেয়ে৷হঠাতে তাই “peace of mind” চেনেলটোত ৰৈ গ’ল৷বি কে শিৱানীয়ে দিনটোৰ মন্ত্ৰ হিচাপে এইকেইষাৰ কথা জপ কৰিবলৈ কৈ আছিল –“I am a divine soul.I,the soul full of God’s love and purity.I accept everyone as they are.” ……I accept everyone as they are –এইষাৰ কথা আকৌ এবাৰ উচ্চাৰণ কৰিলে টানিষ্কাই৷এৰা,মইচোন পাৰ্থিৱক সি যেনেকুৱা তেনেকৈয়েই মানি ল’ব পাৰোঁ,মিছাতে তাৰ পৰা বহু কিবাকিবি আশা কৰি থাকোঁ কিয়?তাৰ পৰা মৰম আদৰ পাম বুলি ভাবি থকাতকৈ ময়েচোন তাক মৰম আদৰ কৰিব পাৰোঁ!!মই যে তাৰপৰা মৰম আব্দাৰৰ আশাবোৰ কৰি থাকোঁ সি জানো গম পায়!! “peace of mind” চেনেলত পুনৰ এগৰাকীয়ে কৈ উঠিল – যিবোৰ কথাই আমাক প্ৰায়ে হতাশ কৰে,দুখী কৰে সেইবোৰ কথা সদায় বাৰে বাৰে ঘটি থকা পুৰণি কথা (Nothing new) বুলি ভাবি তাতে ফুলষ্টপ দি দিব লাগে,ধৰি থাকিব নালাগে আৰু চাপমুক্ত হৈ মুক্ত বিহংগৰ দৰে আকাশত উৰি ফুৰিব লাগে৷

মনটো ফৰকাল লাগিল টানিষ্কাৰ৷তাই পাৰ্থিৱ অহালৈ বাট চাই ৰ’ল৷পাৰ্থিৱৰ ওচৰত ক্ষমা খুজিব তাই ইমানদিনে তাৰ ওপৰত হোৱা অভিমানবোৰৰ বাবে আৰু তাক দিয়া দুখ বোৰৰ বাবে৷