মোৰ মৰমৰ জান-হিয়া

মোৰ মৰমৰ জান-হিয়া,

মৰমবোৰ লবা৷ আজি মই তোমালোকক এঘাৰ বছৰীয়া মৰম লগা এজনী সুখী ছোৱালীৰ কথা কম৷তাইৰ নামটো আছিল এলিজাবেথ৷তাই সদায় ৰাংঢালিজনী হৈ ঘূৰি ফুৰিছিল৷এদিন দেউতাকে তাইক সুধিলে –
“মাজনী,তই সুখী নে?”
“অঁতো,মই সুখী৷”—এলিজাবেথে হাঁহি মাৰি ক’লে৷
“তই সদায় সুখী নে?”
“মই সদায় সুখী দেউতা৷”
“বাৰু,তই কি কি কাৰণে সুখী আজি মোক ক’ব লাগিব৷”
এলিজাবেথে মিচিকিয়াই হাঁহি দেউতাকক কৈ গ’ল—“মোৰ খেলৰ লগৰীসকলক মই বৰ ভাল পাওঁ,সেয়ে মই সুখী৷মই মোৰ স্কুলখন আৰু মোৰ শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰী সকলক ভাল পাওঁ,সেয়ে মই সুখী,মই গীৰ্জালৈ গৈ আনন্দ পাওঁ,সেয়ে মই সুখী৷মোৰ ভনী মাৰ্গাৰেট আৰু ভাইটি জনক মই খুউব ভাল পাওঁ,সেয়ে মই সুখী৷মই মা আৰু তোমাক ভাল পাওঁ,সেয়ে মই সুখী৷মোৰ অসুখ-বিসুখ হ’লে তোমালোকে যে কিমান যত্ন লোৱা,তোমালোক মোৰ শুভাকাংক্ষী৷সেয়ে মই সদায় সুখী দেউতা৷”

দেখিছা জান-হিয়া..তাইৰ পৃথিৱীখনৰ লগত জড়িত সকলোকে লৈ তাই সুখী৷এলিজাবেথৰ বাবে সুখী হোৱাৰ এইয়াই “ফৰ্মূলা”৷তোমালোকেও এলিজাবেথৰ এই সুখী হোৱাৰ ফৰ্মূলাটো জীৱনত সদায় প্ৰয়োগ কৰিবলৈ যত্ন কৰিবা দেই৷

বহুত মৰম আৰু চুমাৰে,
ইতি
তোমালোকৰ মা
১২/০৩/১৭