"বাঙ্ময় মুহূৰ্ত্ত"

প্ৰিয় সখীয়ে ক'লে --
"আজি তোমাক মই মোৰ প্ৰিয় চুবুৰীটোলৈ লৈ যাম" ৷

মনটো এনেয়ে সুখানুভূতিৰে ভৰি আছিল তাতে প্ৰিয় সখীৰ প্ৰিয় চুবুৰী; একে উশাহতে ৰাজী হ'লো ৷

এটি নিস্তৰংগ দুপৰীয়াৰ একান্ত নিৰ্জন হ্ৰদৰ পাৰত আমি দুয়ো বহি পৰিলোঁ ৷

বহু দিনৰ সাঁচি থোৱা বহুতো কথাৰে আমাৰ দুয়োৰে হৃদয় ভৰি আছিল৷

নিস্তৰংগ দুপৰীয়াটোৰ নিৰ্জন হ্ৰদৰ পাৰৰ মৌনতাৰ আলাপে সেইদিনা এটি বাঙ্ময় ৰূপ লৈছিল ৷

গছৰ সেউজীয়া পাতবোৰ, হ্ৰদত চৰি থকা হাঁহ কেইজনী সাক্ষী আছিল
আমাৰ সান্নিধ্যৰ বাঙ্ময় মুহূৰ্ত্তৰ ৷৷